This article studies undergraduate students journeys in volunteering, and details the motivations of and challenges that these volunteers face during the journey. We conducted five focus groups on a total of 38 undergraduate volunteers, and obtained seven themes as we undertook an investigation of our three research questions. Our findings revolved around these seven themes, which ranged from motivations to experiences to challenges. Our findings have helped us understand the motivations and challenges that undergraduate volunteers have and face during the (...) journey of volunteering. Some of these challenges are particular to a university setting, but some others can certainly be generalized to other settings. Recommendations for future research are also included. (shrink)

In this age of DNA computers and artificial intelligence, information is becoming disembodied even as the "bodies" that once carried it vanish into virtuality. While some marvel at these changes, envisioning consciousness downloaded into a computer or humans "beamed" _Star Trek_-style, others view them with horror, seeing monsters brooding in the machines. In _How We Became Posthuman,_ N. Katherine Hayles separates hype from fact, investigating the fate of embodiment in an information age. Hayles relates three interwoven stories: how information lost (...) its body, that is, how it came to be conceptualized as an entity separate from the material forms that carry it; the cultural and technological construction of the cyborg; and the dismantling of the liberal humanist "subject" in cybernetic discourse, along with the emergence of the "posthuman." Ranging widely across the history of technology, cultural studies, and literary criticism, Hayles shows what had to be erased, forgotten, and elided to conceive of information as a disembodied entity. Thus she moves from the post-World War II Macy Conferences on cybernetics to the 1952 novel _Limbo_ by cybernetics aficionado Bernard Wolfe; from the concept of self-making to Philip K. Dick's literary explorations of hallucination and reality; and from artificial life to postmodern novels exploring the implications of seeing humans as cybernetic systems. Although becoming posthuman can be nightmarish, Hayles shows how it can also be liberating. From the birth of cybernetics to artificial life, _How We Became Posthuman_ provides an indispensable account of how we arrived in our virtual age, and of where we might go from here. (shrink)

Aims: To describe individuals’ perceptions of the activities that take place within the cancer genetics clinic, the relationships between these activities and how these relationships are sustained. Design: Qualitative interview study. Participants: Forty individuals involved in carrying out cancer genetics research in either a clinical (n = 28) or research-only (n = 12) capacity in the UK. Findings: Interviewees perceive research and clinical practice in the subspecialty of cancer genetics as interdependent. The boundary between research and clinical practice is described (...) as vague or blurred, and this ambiguity is regarded as being sustained by a range of methodological, ethical and economic factors. The implications of these findings for the “therapeutic misconception” are explored. It is argued that while research participation is seen as having therapeutic benefit for individual patients, the interviewees are not labouring under any misconceptions about the relationship between research and clinical care. It is suggested that concepts such as the “therapeutic misconception” may have less relevance in highly technological specialities that are characterised by a developing evidence base. (shrink)

Using mobile health research as an extended example, this article provides an overview of when the Common Rule “applies” to a variety of activities, what might be meant when one says that the Common Rule does or does not “apply,” the extent to which these different meanings of “apply” matter, and, when the Common Rule does apply, how it applies.

[...] Rousseau bir yandan çağının yükselen değerlerinden yararlanırken diğer yandan bu değerlerin içeriden eleştirisini yapmayı başarabilen düşünürlerden biri olduğu için fikirleri ölümünden asırlar sonra bile önemini yitirmemiştir. Demokratik devletlerin meşruiyet krizinin giderek derinleştiği ve çoğunlukçu, majoritarian, ideolojilerin etraflıca sorgulanmaya başlandığı çağımızda, demokrasiyi çoğunluk kararına ek olarak “rıza”, “Yurttaşlık”, “sivil özgürlük”, “kamusal uzlaşı” ve “Genel İrade” kavramlarıyla birlikte ele alan Rousseau’yu yeniden okumak önemlidir [...] Rousseau-demokrasi ilişkisinin kazılıp ortaya çıkartılacağı bu metinde uğranılacak olan kavramsal duraklar sırasıyla: Eşitsizlik (doğal ve toplumsal), özgürlük (...) (doğal ve sivil), politik bütün (bodypolitic), Genel İrade, ortak iyi (common good) ve Egemen olmalıdır. Söz konusu kavramlar, Rousseau’nun onlara yüklediği özgün anlamları gözden kaçırılmadan sanki ilk defa karşılaşılıyormuşçasına bir zihin açıklığı ile okundukları zaman, onun demokrasi görüşü de gün ışığına çıkartılabilir. (shrink)

Makalede, Osmanlı bilgini Şemseddin Ahmed b. Musâ el-Ḫayâlî’nin düşüncesi bağlamında değerin imkânı ve fiillere değer yüklemenin kaynağı sorununun incelenmesi amaçlanmıştır. Mu‘tezile ve Eş‘arîler karşısında Hanefî-Mâtürîdî gelenekte değer konusuna yaklaşımın ne olduğu sorusu Hayâlî’nin görüşlerine referansla ele alınmıştır. Hayâlî, kendi düşüncesini, hocası Hızır Bey’in el-Ḳaṣîdetü’n-nûniyye adlı kasidesine yazdığı şerhte ortaya koymuştur. Özellikle bu kasidenin “iyilik ve kötülük şer‘îdir ama/ biz bunların akılla bilinebileceğini söylüyoruz” dizelerinin yorumunda hüsun ve kubuh meselesini incelemiştir. Onun düşüncelerinin analiz edilmesi ve yorumlanmasında Muhammed Ömer b. eş-Şeyh Abdi’l-Celîl (...) b. eş-Şeyh Abdi’l-Cemîl el-Bağdâdî el-Hanefî’nin Ḥavâşî’l-Futûḥiyye li-Şerḥi’n-Nûniyye ve Mehmet Emin Üsküdârî’nin Ḥâşiye ʿalâ Şerḥi Hayâlî ‘ale’l-Ḳaṣîdeti’n-nûniyye adlı eserinden yararlanılmıştır. Eş‘arîler, insan için değer bilgisinin mümkün olmadığını iddia ederek, iyi ve kötü hakkındaki bilgimizin kaynağının din olduğunu kabul etmişlerdir. Mu‘tezilî düşünürler ise iyi ve kötüyü fiillerin zatına ya da fiillerin zatında bulunan sıfatlarla ilişkilendirmişlerdir. Cübbâîler gibi bazı Mu‘tezilî düşünürler, fiillerin yapıldığı bağlamın ve şartların da değer atfetmede önemli olduğunu ifade etmişlerdir. Değer konusunda, Buharalı Hanefî âlimler Eş‘arî değer anlayışına yakın dururken, Mâtürîdîler Mu‘tezilî fikirlere yakın durmuşlardır. Mâtürîdîler, dinin iyi ve kötü hakkında bilgi verdiğini kabul etmekle birlikte bazı şeylerin değerinin akılla bilinebileceğini iddia etmişlerdir. Çalışmamızda, Hayâlî’nin temel yaklaşımının Mâtürîdîlerin değer anlayışından yana olduğu gösterilmiştir. Fiillere yüklenen iyi ve kötünün anlamları konusunda Mu‘tezile ve Mâtürîdîler arasındaki benzerliklere dikkat çekilmiştir. İyi ve kötünün üç anlamının olduğu açıklanmıştır. İlk olarak iyilik, bir insanın fiilinin bu dünyada övülmesi ve ahirette ödüllendirilmesi anlamına gelir. Kötülük, bu dünyada yerilmeyi ve ahirette cezalandırılmayı ifade eder. İkinci olarak, iyi, amaca uygun olandır ve kötü ise amaca uygun olmayandır. Bu, aynı zamanda, iyinin yararlı olan ve kötünün de zararlı olan olduğu anlamına gelmektedir. Üçüncü olarak iyi, bir yetkinlik sıfatıdır ve kötü de bir eksiklik sıfatıdır. Örneğin bilgi, insanı yetkinleştirdiği için iyidir. Bilgisizlik, insanı eksik ve düşük bir durumda bıraktığı için kötüdür. Mu‘tezile’ye göre her şeyin iyilik ve kötülüğü akılla bilinirken, Mâtürîdîlere göre bazı şeylerin iyilik ve kötülüğü akılla idrak edilebilir. Bu bağlamda Mu‘tezilî ve Mâtürîdî düşünürler, sorumluluğu gerektiren değer bilgisinin kaynağının din olduğunu kabul eden Eş‘arîlerin argümanlarını eleştirmişlerdir. Makalede, ayrıca, tek bir cümlede doğruluk ve yanlışlığın birleşmesiyle ortaya çıkan yalancı paradoksu ile değerin kaynağı arasında kurulan ilişki ele alınmıştır. Yalancı paradoksunun bir çözümünün olduğuna inanan Hayâlî, bu çözüm üzerinden, Mâtürîdî değer anlayışının haklı gösterilebileceğini ifade etmiştir. (shrink)

Bu çalışma Ali Kuşçu’nun Şerhu’t-Tecrîd başlıklı eseri ve Ta‘lîkât alâ mebâhisi’l-egâlîti’l-hissiyye min Şerhi’lMevâkıf adlı eserinde ele almış olduğu optiğe dair konuları problem odaklı bir listeleme faaliyetine tabi kılıp, optik problemleri tarihsel açıdan yorumlamayı, bunu yaparken de dav’ (ءوضلا), nûr (رونلا), şuâ (عاعشلا) gibi farklı ışık terimlerinin kullanımını incelemeyi hedeflemektedir. Ali Kuşçu Şerhu’t-Tecrîd adlı eserinde; görme kuvvetini açıklar, görsel algıya dair matematikçilerin ve tabiatçıların görüşlerini sundukları deliller bağlamında tartışır, aynada görüntünün resmedilmesi, tek bir adet nesnenin iki adet görülmesi gibi konuları irdeler, (...) görsel algıda dav’ ve rengi önkoşul olarak, renk algısını da dav’a bağlı olarak açıklar, dav’ın niçin cisim olamayacağından bahseder, birincil ve ikincil ışıklar terminolojisini dahil ettiği anlatısını karanlıkta görme problemiyle tamamlar. Şerhu’t-Tecrîd’de son olarak ele aldığı karanlık problemi, Ta‘lîkât alâ mebâhisi’l-egâlîti’l-hissiyye min Şerhi’l-Mevâkıf adlı eserinde tartıştığı ilk problemdir. Bu eserinde Ali Kuşçu, gemideki gözlemcinin göreceli hareketi, benzer üçgen geometrisiyle aynada görünen nesnenin büyüklüğünün belirlenmesi, farklı renklerin meydana gelmesi gibi problemlere ilgi duyar, mesaisini bu problemlerin geliştirilmesine ayırır. Optik problemleri tartışırken, hareket teorisi, göz fizyolojisi gibi farklı doğa felsefesi problemlerine kapı aralar, anlatılarını yer yer geometrik gösterimler ile destekler. İki eserinde de ışığa dair olguları tartışırken farklı ışık terimlerinin kullanımına dikkat eder. (shrink)

Le concept de conflit revêt divers aspects. Entre les litiges, les violences, les différends, les désaccords, les guerres, il importe de définir les éléments de la conflictualité et le caractère institutionnel des recherches en matière de gestion et de résolution des conflits de nos jours. Néanmoins, nous sommes parvenus à percevoir que la clé du succès des résolutions des conflits pour une paix durable réside dans l’expérience humaine de la culpabilité et du pardon. Ce n’est certes pas des éléments nouveaux (...) pour les spécialistes et les diplomates en matière de gestion des conflits. Cependant, Ces deux notions sont reléguées au second plan au profit de compromis et de mesures coercitives à l’encontre des factions en conflits. Notre vision de la résolution des conflits est que sans la mise en exergue de l’expérience de la culpabilité et du pardon, les peuples vivront dans un conflit perpétuel qu’ils transmettront aux générations futures : la haine durable (sustainablehate). Est-il possible d’institutionnaliser le pardon et de mener des actions conduisant à une véritable culpabilité collective et individuelle préalable à toute réconciliation durable des peuples? La nature et la fréquence de nos conflits obligent à reconsidérer les méthodes d’approche jusqu’ici utilisées. En effet, c’est ce que tentent de faire certaines commissions pour la réconciliation appelée pour la plupart « Dialogue – Vérité – Réconciliation ; Dialogue – Justice – Réconciliation ; justice et paix, etc ». où les belligérants, les bourreaux et les victimes sont invités à l’aveu, à la vérité et au pardon pour un re-vivre ensemble. Mais dans l’espace d’un processus de réconciliation engagé à travers desdites commissions, les ballets de confessions aussi bien que les sentiments de victimisation se succèdent avant à l’arrière fond l’amnistie pour les bourreaux et l’octroi du pardon de la part des victimes. Cela, parait peu convainquant pour la raison que ces commissions sont en majeure partie installées par les vainqueurs du moment. Dans une certaine Afrique surtout, ces derniers (les vainqueurs) sont aidés par des alliés occidentaux de hauts niveaux. Il s’agit alors de processus où la paix est provisoire et se maintient au bout de la force ; et où les bourreaux sont toujours les autres. (shrink)

Bu çalışmada Gilles Deleuze’ün Felix Guattari’yle iş birliğinden önce kaleme aldığı eserlere damgasını vuran Nietzsche okumasının anahtar kavramlarına odaklanılmakta ve Deleuze’ün Nietzsche alımlaması ile kendi fark felsefesi arasındaki ilişki açığa çıkartılmaktadır. Deleuze’ün okumasında öne çıkan temalar: Platonculuğun ters yüz edilmesi ve anti-felsefeye çağrı; nihilizmin aşamaları ve ahlaki değerlerin soybilimsel çözümlemesi; güç-istenci ve bedenin bir kuvvetler çokluğu olarak yeniden kavranması ve eleyici bir ilke olan ebedi dönüşün ‘kendinde fark’ı olumlaması şeklinde sıralanabilir. Bu konuların kesiştiği nokta Nietzsche’nin rasyonalizm karşıtlığıdır. Nietzsche, erken dönem (...) metinlerinden Tragedyanın Doğuşu ’nda, ‘Platonik İdea’nın ölü hakikatinin karşısına, kendini daima şeylerin oluşu vasıtasıyla yani görünüşün görünüşünde duyumsanabilir kılan varoluşun ‘ilksel birliğini’ koyar. Deleuze’e göre Nietzsche’nin felsefesi, yaşamın olumlanmasına yönelik anti-Platoncu bir başkaldırı niteliği taşır; çünkü o, “güç-istenci” ve “ebedi-dönüş” kavramları aracılığıyla görünüş dünyasına içkin dinamik ve yaşamsal ilkeleri, geleneksel felsefenin özne, özdeşlik ve temsil gibi kurgularına karşı savunur. Bu açıdan Deleuze, Nietzsche’nin güç istenci düşüncesini, bedeni ve dünyayı kuvvetlerin karşılıklı ilişkileri bağlamında yeniden yorumlamamıza olanak veren bir yaklaşım olarak değerlendirir. Ebedi dönüş öğretisi ise, bir yandan varoluşa içkin yazgıyı olumlayan, diğer yandan nihilist değerleri eleyen kozmolojik dönüşün şiirsel bir yorumudur. (shrink)

Elaheh Kheirandish. Baghdad and Isfahan: A Dialogue of Two Cities in an Age of Science ca kitabının değerlendirmesi.

Hicri I ve II. asırlarda meydana gelen bir takım olaylar, Müslümanların düşünce dünyalarına da bazı tartışmaları beraberinde getirmiştir. Tartışmalı ortamın gerektirdiği sahih bir inanç sisteminin ortaya konulması, akâid türü metinlerin yazılmasına sebep olmuştur. Mâtürîdî ekolünde, Ebû Hanife (ö. 150/767)’nin Fıkhu’l-ekber’i ile başlatılan bu tür metinler içerisinde Hakîm es-Semerkandî (ö. 324/953)’nin es-Sevâdü’l-a‘zam’ı da önemli bir yer tutmaktadır. Bu metnin ayırt edici özelliği ise akâid eseri olmasına rağmen içerisinde birçok fıkhî meseleler barındırmasıdır. Genelde akâid metinlerinde özelde de es-Sevâdü’l-a‘zam isimli eserde fıkhî meselelerin (...) yer almasının muhtemel sebeplerini incelemeye yönelik olan bu çalışmada; Akâid ve fıkıh arasındaki sağlam ilişki, müellifin hanefi-matürîdî geleneğine bağlılığı, muhalif fırkaların görüşlerine tepkisel bir söylem ve dönemin güncel sorunlarına cevap bulma gayesi üzerinde durulacaktır. (shrink)

Zihin felsefesindeki güçlü temsilci kuramlara göre, bilinç durumlarının fenomenal yönü, temsil içeriklerine tam olarak indirgenerek açıklanabilir olduğu kabul edilmektedir. Özellikle ağrı gibi nesnesi tam olarak belirlenemeyen algı deneyimleri, güçlü temsilci teorilere karşı argümanların geliştirilmesinde sıkça kullanılmaktadır. Güçlü temsilci teorilere göre, bilincin fenomenal özellikleri temsil içeriklerine indirgenir ve temsil içerikleri izlenme teorileri aracılığıyla dışsal fiziksel süreçlerle bağlantı kurularak fizikalist kuramlara uygun bir şekilde açıklanır. Bu makalede, ağrı deneyimi özelinde vücutsal duyuların şeffaflık argümanı temelinde güçlü temsilci teorilere çıkardığı zorluklar ele alınacaktır. Ağrı (...) deneyiminin özgünlüğünü vurgulamak için öne sürülen gerçeklik/görünüş ayrımı argümanının, nesne/algı/edim ayrımının örtük bir kabulüne dayandığı öne sürülecek ve makalenin sonunda bilişsel bilimlerin deneysel verileri ile ağrı deneyimi özelinde gerçeklik/görünüş ayrımı argümanının sağlam bir temele dayanamayacağı savunulacaktır. (shrink)

Islamic ethics. ; Christian ethics. ; Ethics, Comparative.

En reprenant dans son essai le principe d'Heidegger sur l'existence, N'Dré Sam Beugré a l'intention de préciser que la singularité de soi n'est pas une subjectivité fermée et isolée du monde, mais un être de soi ouvert aux manières des autres êtres, mais également ouvert au mouvement constant de dévoilement et de fermeture présent dans le monde.

Contributed articles on Jacques Derrida, French philosopher, and his theories of deconstruction and postmoderinsm; includes articles on his perpectives on literature and philosophy.

Haciendo gala de una notable erudición e inspirándose en el pensamiento personalista contemporáneo y en el clásico, el autor de esta obra realiza una original síntesis filosófica que recoge los elementos más esenciales del complejo y fascinante fenómeno religioso.

The aim of this paper is to give a characterisation of religion and the Religious Spirit, basing itself on the Platonic assumption that there are Forms, salient jewels of simplicity and affinity, to be dug out from the soil of vague experience and cut clear from the confusedly shifting patterns of usage, which will give us conceptual mastery over the changeable detail in a given sector. It will further be Platonic in that it will not seek to discount the deep (...) gulfs between the species into which religion qua genus divides itself, i.e. its theistic, polytheistic and atheistic subvarieties, taking it to be of the essence of a true genus to extend itself over mutually exclusive species, only being what it is by including in its sense the alternatives which are thus mutually exclusive. And my treatment will be Platonic, thirdly, in that it will endeavour to delimit the Religious Spirit by, on the one hand, setting it over against what it excludes, all purely this-world talk and life which is quite irreligious, and by, on the other hand, opposing it to forms of talk and life which fall short of it in various ways or which deviate from it variously, thereby likewise contributing to our understanding of what it is. The practice of Plato, which could study the deviations from his ideal city in order to confirm his notion of its structure and excellence, and which also paired every ideal pattern with its opposite— piety with impiety, justice with self-interested tyranny, etc.—is plainly one to be followed: Plato, as we know from a citation from his contemporary Hermodorus in one of the Aristotelian commentators, always set beside the ‘in itself’ of the pure Form the deviant and the wholly negative which were nonetheless part of its sense. Religion will therefore stand before us as a target that it is possible to fall short of or miss altogether as well as to hit squarely, and we shall try by a series of glancing darts to end by hitting it squarely. (shrink)

[1] Crítica a "El tema de nuestro tiempo."--2. Crítica a "En torno a Galileo."--3. Crítica a "La rebelión de las masas.